4. Tarzan,Jane,the jungle and the wildlife- over mieren, muggen en Freaks of nature

Terwijl mijn tarzan de jungle in is met zijn machete, om bamboo te hakken voor een te timmeren kast, of cocosnoten verzameld voor plantenbakjes of kaarshouder (jaja, als rechtgeaarde junglemensen in al te luxe bungalow, willen we toch alles zelf maken, mede omdat hier verder niet veel te koop is), breng ik de hut op orde met gezellige decoratiedingetjes zoals; hangmatten, zelfgemaakte dingeldongs van gevonden schelpen, koraal als wierookhouder en al wat ik maar jutten kan. Want ook al leef ik hier op een strand, en deels in de jungle, ik blijf blijkbaar toch een echte, uit de klei getrokken, Hollandse kneutermiep.


Elke dag met m’n blote voeten in het strandzand en m’n meermaaldagelijkse plons in de zee, maken dat ik me helemaal aardebewoner voel. Ik voel me letterlijk gedragen en gesteund door ons moedertje. Contact met de natuur doet iets met je. Doordat er allerhande ruis wegvalt, lijk ik meer en meer tot de essentie van mezelf te komen ,al weet ik nog niet zo goed wat dat nou precies betekend. Het word gewoon rustiger en stiller in mij; ik ontspan me makkelijker en lach vaker, terwijl ik minder nodig heb. Ik voel me minder gejaagd en ben sneller tevrede.
Wel heb ik de eerste weken nog last van fantoom geuren en geluiden. Ontspannen zwemmend in het tropisch warme water, tussen de rotsen en palmbomen, hoor ik m’n telefoon in de verte rinkelen. Heel raar; het is m’n ouwe ringtone.
Soms ruik ik dat de melk overkookt.


Ik hou van de gekte van dit strand. Dit is waarschijnlijk een van de weinige plekken waar de mannen dicussiëren over welke nagellak het langst houdbaar is en welke kleuren je kunt combineren.
Waar ze hun rokken voor je optillen als je je voor de gein hardop afvraagt of ze wel ondergoed dragen. En nee, dat zijn niet de homo's, het zijn de 'normale' mannen die hier hun haar in laten vlechten of elkaars voeten masseren...
Ze worden waarschijnlijk geinspireerd door de Thaise mannen die er ook zo makkelijk mee zijn. Mannen lopen hier als vrienden ongegeneerd hand in hand, dragen stippeltjesbloezen met pofmouwen, hebben hun nagels vaak lang en gelakt en spelen het nog klaar om er sexy en mannelijk uit te zien.

Sexualiteit is zowiezo heel open hier. Afgezien van de sexindrusrie die behoorlijk ongezond is, leven de vrouwen hier niet in de onderdrukking van hun sexualiteit zoals in veel Aziatische landen, maar voelen ze zich vrij met hun lijf en hun leven.
De Thaise vrouwen zijn een voorbeeld van durven laten zien wie je bent en wat je wilt. Geen enkele schroom voor afwijzing lijken ze te hebben en gaan gewoon voor de man die ze begeren, ook al zit de vriendin -in dit geval ik- lachend aan z’n zij. Ze steken hun belangstelling niet onder stoelen of banken en houden hun handen niet graag thuis. Maar alles gaat wel met gevoel voor grap en grol, een brede lach. Thailand ..het land van de eeuwige glimlach, al dan niet om je man te versieren.

In dit land hoef je als vrouw niet bang te zijn om lastiggevallen te worden door hitsige kerels, ook al loop je in een topje en hotpants. Nee, het is dus eerder je eigen lief die je in de gaten moet houden. Elke keer als ik ‘m even uit het oog verlies, vind ik hem terug tussen een groepje giechelende beelschone vrouwen die in hem een lekker hapje zien. En eerlijk is eerlijk, dat issie natuurlijk ook.


We leven hier in een vrij gesloten gemeenschap op dit strand.
Officieel ben ik in Thailand, maar dit strand heeft weinig van doen met Thailand. Eigenlijk is het een westerse gemeenschap die op een Thais strand leeft.
Een gemeenschap van mensen die openstaan voor de schoonheid van het leven en daar bewust contact mee maken, elke dag opnieuw.. Mensen die een andere manier hebben gevonden om hun leven in te delen. Uit het collectieve ‘hoe het leven nu eenmaal in elkaar zit’ -denken zijn gestapt en andere, bewustere keuzes hebben gemaakt. De keuze voor een andere kwaliteit van leven.
Het is hier een mengelmoes van alle rassen en leeftijden, met 1 gemene deler:
Ze zijn allemaal op zoek naar zichzelf en lijken zichzelf en elkaar hier gevonden te hebben in een omgeving die niet oordeelt, zodat iedereen ’t beste van zichzelf kan en durft te zijn.
Er is volop ruimte om het leven in al z’n facetten te vieren, en dat word dan ook uitbundig gedaan.

Ik zal eens een rondvraag doen. Ik ben erg benieuwd wat men hier van zichzelf vind.

Michael: de manager van de Sanctuary, het plaatselijke yoga en wellnesscentrum, in eerste instantie de trekpleister van dit strand. Bewonderd, beschimpd en verguist...
People that come here, realize that we are all on a journey, and that they are not neccesarily stuck in hell.
They are in search of something and once they come here they realize they found.
They found people with the same question, the same search, and they realize that what they were looking for can be found. They find themselves and don’t feel the need to leave anymore.


*People that come here realize that life is a journey, not a destination.

* People that come here are all looking for the same, themselves; unlimited edition.

* Tom: een goddelijke 20-jarige yogateacher die al 2 jaar door oa. India reist en lesgeeft: People that come here, are looking for a way to be whoever they wanna be, have the desire to be the best of what they can be. Here they can allow themselves to be as crazy as they need to be in order to be fully themselves and expressing that in a loving and inspiring way and being happy having found a spot where they can do that without any restriction or compromise.

*The people here are in search for an authentic way of living, for inspiration and a way to inspire others.

*The people here are willing to face life.

En dat is te zien en te merken.

De bewoners hebben zich met de juiste kleur nagellak als een cameleon aan de jungle aangepast en kijken nog nauwlijks op van een slang, aap, schorpioen, varaan of reuzekwal meer of minder. Hier is juist de buitenwereld een bedreiging. De wereld buiten de cocon. De ‘normale’ samenleving.
Er is hier een man, Michael, die iemand anders betaald om 'm bij te staan als ie naar 'buiten' moet bellen om z'n zaakjes te regelen. Zo bedreigend vind ie dat. En dit is geen onvolwassen kleuter, maar iemand die rijk is geworden in de IT business,lang voordat IT IT niet meer was en op 40-jarige leeftijd al met pensioen kon.
Z’n zaakbehartiger, de maya-astrologiedeskundige en reikimaster Scratch, vat het als volgt samen:
He needs me to hold his hands when he needs to call his lawyer, or a bank. He can't handle the outside world. Te hectisch, te druk, teveel regeltjes, gedoe, teveel rare mensen.
En tis maar wat je raar noemt, en vanuit welk perspectief je kijkt natuurlijk.
Bovendien is het is maar wat je onder raar verstaat, want er leven hier verschilende in ‘normale’ mensenogen ‘rare’ gasten.

Neem nou diezelfde Michael,inmiddels massagemessias, die zichzelf en anderen nu dagelijks verwend door (liefst 2 tegelijk) vrouwen op het strand te masseren. Best moeilijk om dan je oordeel thuis te laten en het te kunnen zien voor wat het is: iemand die een ander een plezier doet, door te doen wat ie zelf fijn vind, zonder er iets achter te zoeken.
Zelf heeft hij er overigens lak aan wat anderen denken.
Hij presteert het om kennis te maken met een vrouw, en al binnen een half uur bezig te zijn, haar billen te masseren met z’n hoofd, terwijl ie zoiets zegt als : This may seem a little bit unconventional to you...

Ook leeft hier dokter Hell, een dokter van over de 60 die ’n dagelijkse powerwalk de bergen in maakt, en het lijf en uithoudingsvermogen heeft van een 35-jarige. Hij staat bekend om het geven van het verkeerde advies, dus als je wilt dat je huiduitslag zich razendsnel verspreid moet je naar deze dokter luisteren.
Volgens mij is dit DE manier om niet steeds lastig gevallen te worden voor advies op een strand waar verder geen enkele medische voorzieningen zijn, buiten de anti-biotica en ontsmettingsmiddelen die in het piepkleine supermarktje annex kledingwinkeltje annex reisburo annex videotheek annex fotografieshop te koop zijn.


Verder hebben we hier een Simba, een beetje autistische Japanse massagetechneut, die je ruggegraat in één sessie bevrijd van alle kwalen die je ooit hebt gehad, nu hebt of nog zou kunnen krijgen. Je ziet ‘m nooit anders dan op z’n kop, met z’n ogen dicht, supergeconcentreerd knedend in weer een andere toerist. Langs de deur hangt z’n afsprakenbord dat altijd volgeboekt is. Voor de rest van de tijd is ie onzichtbaar en af en toe zie je ‘m voorbij komen met een big smile.

Er is ook nog een jongejongen, Jason, met heel doordringende ogen, die zich bezighoud met Huna: een Hawaiiaanse healingmethode, een boek heeft ‘ontvangen’ via channeling en z’n kost verdient met het spelen van roulette op het internet, waar ie een waterdichte strategie voor uit heeft gewerkt zodat ie niet anders meer kan dan winnen.
Het is moeilijk ze zeggen of deze jongen het spoor behoorlijk bijster is of juist een genie in hippyoutfit.
Waarschijnlijk issie beide.

We hebben hier ook een amazone, die weggelopen lijkt te zijn uit een junglesprookjesboek over elfenwezens en barbaren.
Ze is ‘n trotse, volupteuze Braziliaanse, die zichzelf vol heeft gehangen met allerlei versierselen zoals veren, slagtanden en belltjes, vol in de make-up van oorlogskleuren. Haar zoontje Tadiki is een echte Mowgli. Hij speelt nog steeds in de golven, als deze zo wild en hoog zijn dat er rode waarschuwingsvlaggen staan en heeft contact met engelen die ‘m onwaarschijnlijk rake dingen influisteren die hij met z’n moeder en enkele vertrouwelingen deelt.
Er is ook een wilde Hollander van de partij, muzikant en kunstenaar, die erin slaagt z’n gefotoshopte kunstfoto’s voor honderden euro’s aan de man te brengen op een strand waar mensen leven van een appel en een ei.
Volgens mij is dat al een kunst op zich.

Nog een markante figuur: Vinod, die al sinds mensenheugnis op dit strand woont, na jarenlang in de Osho-ashram geleefd te hebben..
Een langharige, hooggeblondeerde sjamaan met een oranje-roze spacebril ,die luid lachtend en onder constante invloed van het heilige kruid marihuana, op de gekste plekken en tijden opduikt. Hij geeft hier de sjamanic healingcourse: Hij neemt je dan mee de jungle in als je high bent van ‘smoking holy pot’, om met de bomen te communiceren, je krachtdier te ontmoeten en je oerschreeuw te vinden, terwijl zijn prachtige vrouw Ma prem Shashi, ‘tao of tantra’ workshops aanbied, waar je als vrouw leert een stenen ei met je vaginale spieren op en neer te bewegen, je sexuele energie naar je kruinchakra te sturen en je orgasme om te zetten in spititueel bewustzijn, terwijl de mannen hun scrotum masseren met een zijden doek en leren hun orgasme uit te stellen, zodat je als man eindeloos door kunt gaan met het sexueel bevredigen van je vrouw. Waarop Vinod weer de opmerking plaatst: Obviously, after some three weeks, you will eventually have to eat.., om maar even zijn humor te schetsen.

Ook Jeevan is er een markent figuur. Hij studeert Human Design, wringt zichzelf in de raaste yoagbochten, draagt satijnen pyamabroeken en hoog boven de navel afgeknipte strakke t-shirts met tot nadenken stemmende teksten. Zweeft meestal trippend rond, en werkt uitsluitend op uitnodiging.

Rebecca houd ervan om alles wat ook maar ruikt naar structuur of plan, op het laatste moment af te blazen, omdat ’t toch niet goed voelt op dat moment.

Captain Rico loopt door de weeks rond met een bloempot op z’n kop of een kindermalliot als pruik. De wereld is zijn poduim, en hij is verslaafd aan aandacht. We zien hem opduiken als showmaster van de potheadshow met een bloempot op z’n kop, als diva met decoratieve parasol paraderend op het strand, of gewoon als krabbenvanger op de gammele bamboebrug in fluoriserende brandweermannenoutfit.
Hij stelt zich voor met de woorden: Captain Rico, the pleasure is all yours.
En daar heeft ie gelijk in.

Hij is trouwens onderdeel van de Twins.
Blijkbaar loopt er nog ergens zo’n figuur rond. Deze tweelingbroer Deon zal later nog op komen dagen..en dan word het pas echt gezellig!
Loopt Rico rond met een fluffig glitter aureool, Deon speelt de andere kant uit; als duivel met lichtgevende hoorntjes, blote vette pens, rode space zonnebril en cape en een groen plastic konijn als metgezel.

En Shane: een filmende yogateacher die in z’n vrije tijd yoga teached en in z’n andere vrije tijd mensen overvalt met de camera en de vraag: wie ben jij in essentie?
Resultaat te zien op youtube: burning questions part 1 en 2.
Uiteindelijk krijgt ie mij ook nog voor de camera en dus ben ik binnenkort wereldwijd te bewonderen in burning questions part 3.

Of Blaze: een middelbareleeftijd man met grote zwarte woody allen bril en een stralend humeur, die op elk feestje verschijnt met z’n lichtgevende hoolahoop en daar de gekste kunstjes mee uithaalt.
Deze heerlijke figuur is in feite op promotiereis, want hij is mede-eigenaar van een goedlopende webwinkel in jongleerspullen.

Een gekke wereld dus, dit strand.
Maar wat is raar en wie is er nou gek, als je bedenkt dat nogal wat normale mensen zichzelf helemaal het schompes werken en ontevreden voor de tv hangen te zappen met een kratje bier, na hun onbevredigende werkweek. Of s’zondags uit verveling maar de stad ingaan om hun gevoel van onvervuldheid weg te kopen met weer de nieuwste breedbeeld tv.
Ontevreden getrouwde mannen, die hun sexleven on-line uitbreiden door in te loggen op teensexsites. Iets wat in de reclameblokken tussen de zaterdagavondfilm door aangemoedigd word.
Vrouwen die zichzelf minderwaardig voelen, als ze niet voor de dag komen in de allerlaatste mode en zichzelf elk seizoen een nieuwe garderobe aan moeten schaffen.
En dan hebben we het nog niet over het geknip, gezuig en geplak aan een gezond lichaam, alleen maar om er jonger en strakker uit te zien.
We leven in een vreemde wereld en het is niet makkelijk meer om uit te maken wat nou normaal is.

En ook leven in het paradijs is geen garantie voor geluk.
Want er leeft hier nog een andere Hollander, die er wonder boven wonder in slaagt om de hele dag verveeld en ontevreden te zijn.
Hij klaagt erover dat ie de hele dag aan moet kijken tegen bijna blote billen van de mooiste vrouwen van de wereld. Dat ie zich verveeld doordat ie niks kan doén, maar ondertussen de meest prachtige kunstjes uithaald met vuurdansen. Hij vergelijkt zichzelf graag met wie er beter is dan hij, zodat ie zich miserabel voelt, en hij heeft z’n focus strak gericht op wat ie niet kan, mag en heeft.
Een natuurtalent voor ontevredenheid.

Overvloed dus.
Aan prachtige mensen,heerlijk eten en adembenemende uitzichten.

Overvoeld geldt helaas ook voor het ongedierte.
Zittend in m’n hangmat word ik constant belaagd door plakvliegen, kriebelmieren, bromwespen, enorme en piepkleine muggen, kamikaze-torren, , sprinkhanen en nog een dozijn ander insektengeschut. Gecko’s, krekels en boomzagers(tenminste, dat is het geluid wat ze maken) zingen hun eigen lied. Poepjes die op me vallen of besprenkeld worden door peebees (een soort torbijen die op me plassen vanuit een boom) is ook de gewoonste zaak van de wereld.
Ook is het onmogelijk om tegelijkertijd te eten en te Pcen omdat je laptop dan in no-time aangevallen word en overmeesterd door een heel minimierenlegioen, die doordringen totin de diepste uithoeken van het apparaat, op zoek naar kruimeltjes en zodoende je hele systeem platleggend.
Misschien moet er in alle moois, toch ook ergens wat evenwicht zitten van minder fijn om de balans te bewaren.