Als ik deze plek vergelijk met hoe het was, vier jaar geleden, zeven jaar geleden, is het een stuk minder leuk geworden, maar als ik het vergelijk met andere plekken, is het nog steeds het beste wat ik ken.
De ene vergelijking maakt me sjagrijnig, geirriteerd en spijtig, de andere laat me beseffen wat een gelukspees ik ben, wat ik héb en daardoor voel ik me dankbaar, warm en begenadigd.
Wat duidelijk maakt hoe belangrijk het is waarmee je dingen vergelijkt. En dit soort dingen doen we meestal allemaal onbewust.
Vergelijk ik me bv. met het perfecte beeld wat ik heb van mezelf, datgene wat ik nog wil en nog niet heb, of met iemand die al verder is dan ik, of dingen beter kan, is de kans groot dat ik me klein, rot en ontmoedigd voel.
Kijk ik daarentegen naar waar ik vandaan kom en wat ik bereikt heb, en zie ik hoe ik ben gegroeid en waarin ik me ontwikkeld heb, voel ik zelfrespect en waardering voor wie ik ben.
Simpel kunstje, groot verschil, filosofeer ik mezelf in een goed humeur..
Je kunt jezelf dus de hemel of de hel in vergelijken.
Waarom kiezen we dan zo vaak voor de hel?
Ik neem me voor dat de enige reden om mezelf voortaan te vergelijken met iemand die beter, mooier en slimmer is , is om me te laten inspireren, motiveren en lering te trekken, hoe ook zover te komen in m'n leven. Als rolmodel, iets wat me opbouwd.
Soms lijkt het wel of we kunstnaars zijn geworden in het onszelf kleiner maken, af te breken. Laten we kunstenaars worden in onszelf opbouwen, neem ik me idealistisch voor. Zo bouwen we meteen samen aan een betere wereld.
Het behoeft verder geen betoog, dat dit soort dingen makkelijker gezegd zijn, dan gedaan, maar dat wil niet zeggen dat we daar niet tenminste ons best voor kunnen doen, we moeten per slotte ergens beginnen, zegt de eeuwige idealist en wereldverbeteraar in mij.
Zo gezegt, zo gedaan..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten