De volle maan, die doet wat met je.
Sommigen vinden dit een rare gedachte, maar eigenlijk is er niets raars aan.
Het is onder de invloed van de maan, dat eb en vloed ontstaat. Alle zeeën te wereld stijgen en dalen. Zou dat dan ineens niet kunnen in een mensenlichaam dat, net als de aarde, voor 70% uit water bestaat?
Met de volle maan krijgen we energie, euforie of onrust en hysterie.
En wat doe je in zo’n slapeloze nacht, als je op een strand leeft, waar altijd leven is en de volle maan uitbundig word gevierd?
Dan ga je op pad.....
De volle maan is prachtig hier. Hij komt op uit de zee, groot en rood en legt een bewegend, zilveren deken over de oceaan.
En het is zo licht! Er is zelfs een zachte schaduw, zoals bij schemering.
Liep ik twee weken geleden nog in ’t pikkedonker over de heuvel, door je jungle te dwalen, geen idee waar in me bevond; Vanavond zie je zelfs vanaf grote afstand mensen rondzweven.
Een mooie gelegenheid dus om eens te oefenen: je eigen flow. Doen wat er in je opkomt en kijken wat er dan gebeurd. Een beetje in je eentje ronddwalen, je eigen stappen volgen, niet denken. Rondzwerven, nergens heen en overal echt zíjn. Genieten, observeren, niet denken, alleen zijn, nieuwsgierig en verbaasd. En dankbaar. Niet denken. Gewoon zíjn, zitten op een bankje met de voetjes wiebelen, niet denken, beetje lopen, voelen, weten wanneer het tijd is om verder te gaan.
Dit innerlijk weten raakt zo verstopt als we vanuit onze denkende geest willen regelen, controleren, veilig stellen, willen weten..in een poging onszelf nuttig te maken, door gebrek aan vertrouwen of om wat voor reden dan ook.
Terwijl hierdoor juist voorbij gaan aan ons echte weten.
Ondertussen varen boten af en aan, met feestgangers die komen en gaan. Op weg naar huis of juist naar het ‘grote feest’ aan de andere kant van de berg. De wereldberoemde fullmoon-party’s van Thailand. Mensen komen van heinde en ver om dit mee te maken, maar aan mij is het niet besteed dit jaar. Ik heb m’n eigen feestje. Flarden van muziek flinteren m’n gehoor binnen.
Zonder plan of haast, onderweg naar nergens. Open staan om alles op te merken.
Zoals een stukje strand, prachtig versierd met zandhartjes, kusmondjes en een grote ster. Welke liefdevolle, speelse zielen zijn hier aan het werk geweest? Ik drink ’t even in. Bewonder ‘t; daar is het voor. Morgen heeft de zee ’t weggewassen.
Deze schoonheid, zo vergankelijk. Zoals alles eigenlijk in het leven. Want niets staat zo vast, als verandering. En wij maar vasthouden en bang zijn om te verliezen. Uit alle macht dingen willen houden, bewaren..Terwijl het er helemaal niet toe doet, besef ik nu. Morgen bouwen we het gewoon weer opnieuw. Omdat we blij worden van het creatieproces. Iets wat je met heel je ziel en zaligheid doet, is eigenlijk al een vervulling op zich. Dat hoeft eigenlijk helemaal geen resultaat op te leveren. Het bestaat louter en alleen voor het plezier van het creëren en dat geeft de voldoening, de vervulling.
En uiteindelijk gaat er niets verloren. Het gaat slechts over in iets anders, neemt een andere vorm aan. In dit geval de vorm van glad, blinkend, nog niet op gelopen vlak strand. Ook iets om te bewonderen.
Nog een laatste dronkelap, in slaap gevallen naast z’n biertje.
Iederen beleefd de volle maan, z’n leven, op z’n eigen manier. We zien allemaal andere dingen verschijnen, verdwijnen. We maken ons druk, of niet. We zien het als goed, of slecht. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet bestaat. Alles is gewoon wat het is. En wat wij er dan van maken, dat zijn zuiver onze eigen zaken.
Soms denk ik, zijn we zo bezig met etiketten plakken, dat we niet meer letten op wat er nu eigenlijk echt in de pot zit.
Wat zou er mogelijk worden als we in staat zijn het onbekende met open armen te verwelkomen en er ons waarlijk door laten verassen? Zonder oordeel over goed of kwaad. Gewoon nieuwsgierig naar wat het ons brengt. Want als het oordeel wegvalt, zien we ineens hele andere dingen. Alles word zachter, zoals de schaduw van de maan. En toch helder verlicht vinden we dan onze weg op gevoel.
Want zonder oordeel is gevoel gewoon gevoel. Niet goed of slecht, maar een sensatie. In je lichaam. Dat tot je spreekt.
En je hoeft alleen nog maar te luisteren...
Sommigen vinden dit een rare gedachte, maar eigenlijk is er niets raars aan.
Het is onder de invloed van de maan, dat eb en vloed ontstaat. Alle zeeën te wereld stijgen en dalen. Zou dat dan ineens niet kunnen in een mensenlichaam dat, net als de aarde, voor 70% uit water bestaat?
Met de volle maan krijgen we energie, euforie of onrust en hysterie.
En wat doe je in zo’n slapeloze nacht, als je op een strand leeft, waar altijd leven is en de volle maan uitbundig word gevierd?
Dan ga je op pad.....
De volle maan is prachtig hier. Hij komt op uit de zee, groot en rood en legt een bewegend, zilveren deken over de oceaan.
En het is zo licht! Er is zelfs een zachte schaduw, zoals bij schemering.
Liep ik twee weken geleden nog in ’t pikkedonker over de heuvel, door je jungle te dwalen, geen idee waar in me bevond; Vanavond zie je zelfs vanaf grote afstand mensen rondzweven.
Een mooie gelegenheid dus om eens te oefenen: je eigen flow. Doen wat er in je opkomt en kijken wat er dan gebeurd. Een beetje in je eentje ronddwalen, je eigen stappen volgen, niet denken. Rondzwerven, nergens heen en overal echt zíjn. Genieten, observeren, niet denken, alleen zijn, nieuwsgierig en verbaasd. En dankbaar. Niet denken. Gewoon zíjn, zitten op een bankje met de voetjes wiebelen, niet denken, beetje lopen, voelen, weten wanneer het tijd is om verder te gaan.
Dit innerlijk weten raakt zo verstopt als we vanuit onze denkende geest willen regelen, controleren, veilig stellen, willen weten..in een poging onszelf nuttig te maken, door gebrek aan vertrouwen of om wat voor reden dan ook.
Terwijl hierdoor juist voorbij gaan aan ons echte weten.
Ondertussen varen boten af en aan, met feestgangers die komen en gaan. Op weg naar huis of juist naar het ‘grote feest’ aan de andere kant van de berg. De wereldberoemde fullmoon-party’s van Thailand. Mensen komen van heinde en ver om dit mee te maken, maar aan mij is het niet besteed dit jaar. Ik heb m’n eigen feestje. Flarden van muziek flinteren m’n gehoor binnen.
Zonder plan of haast, onderweg naar nergens. Open staan om alles op te merken.
Zoals een stukje strand, prachtig versierd met zandhartjes, kusmondjes en een grote ster. Welke liefdevolle, speelse zielen zijn hier aan het werk geweest? Ik drink ’t even in. Bewonder ‘t; daar is het voor. Morgen heeft de zee ’t weggewassen.
Deze schoonheid, zo vergankelijk. Zoals alles eigenlijk in het leven. Want niets staat zo vast, als verandering. En wij maar vasthouden en bang zijn om te verliezen. Uit alle macht dingen willen houden, bewaren..Terwijl het er helemaal niet toe doet, besef ik nu. Morgen bouwen we het gewoon weer opnieuw. Omdat we blij worden van het creatieproces. Iets wat je met heel je ziel en zaligheid doet, is eigenlijk al een vervulling op zich. Dat hoeft eigenlijk helemaal geen resultaat op te leveren. Het bestaat louter en alleen voor het plezier van het creëren en dat geeft de voldoening, de vervulling.
En uiteindelijk gaat er niets verloren. Het gaat slechts over in iets anders, neemt een andere vorm aan. In dit geval de vorm van glad, blinkend, nog niet op gelopen vlak strand. Ook iets om te bewonderen.
Nog een laatste dronkelap, in slaap gevallen naast z’n biertje.
Iederen beleefd de volle maan, z’n leven, op z’n eigen manier. We zien allemaal andere dingen verschijnen, verdwijnen. We maken ons druk, of niet. We zien het als goed, of slecht. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet bestaat. Alles is gewoon wat het is. En wat wij er dan van maken, dat zijn zuiver onze eigen zaken.
Soms denk ik, zijn we zo bezig met etiketten plakken, dat we niet meer letten op wat er nu eigenlijk echt in de pot zit.
Wat zou er mogelijk worden als we in staat zijn het onbekende met open armen te verwelkomen en er ons waarlijk door laten verassen? Zonder oordeel over goed of kwaad. Gewoon nieuwsgierig naar wat het ons brengt. Want als het oordeel wegvalt, zien we ineens hele andere dingen. Alles word zachter, zoals de schaduw van de maan. En toch helder verlicht vinden we dan onze weg op gevoel.
Want zonder oordeel is gevoel gewoon gevoel. Niet goed of slecht, maar een sensatie. In je lichaam. Dat tot je spreekt.
En je hoeft alleen nog maar te luisteren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten